Onder de lat kan ik alles loslaten, niks houdt me tegen.

Janiek (32) woont in het Hof van Pepijn en werkt al 12,5 jaar op de Wijkboerderij in Hardenberg. Daarnaast is hij elke maandag en vrijdag te vinden bij de Boomkwekerij van Guus Meesters in Loozen. Twee werkplekken waar hij met plezier zijn handen uit de mouwen steekt. “Bij Meesters mag ik mijn eigen ding doen, op de boerderij werk ik echt taken af. Soms zijn er veel prikkels, maar het is er ook gezellig. Lekker ouwehoeren met collega’s, daar hou ik van.”

Wanneer voel jij je vrij?

Dinsdagavond half zeven is heilig: dan staat Janiek op het veld bij het G-voetbalteam van HHC Hardenberg.  "Voetballen is voor mij het moment waarop alles even stopt. Als ik op het veld sta, vergeet ik alles om me heen. Ik ben de eerste keeper van HHC. Voor mij is het niet alleen een sport, het is mijn manier van leven. Als de hoofdtrainer van HHC 1 me ooit nodig heeft, mag hij altijd bellen. "

Lotte is trainster bij het G-voetbalteam van HHC, ze zag in coronatijd een oproep en dacht: ik ga gewoon eens kijken. “En ik ben gebleven,” zegt Lotte. Voor haar is vrijheid ook: beseffen dat je gewoon kunt gaan en staan waar je wilt. “Dat voelt zó normaal, daar denk je bijna niet over na. Maar we zouden best wat vaker mogen genieten van het feit dat we lekker kunnen sporten, kunnen voetballen, dat we vrij zijn.”

Janiek, hoe ziet je leven eruit naast het voetbal?

"Mijn week bestaat uit een balans tussen werk en voetbal. Doordeweeks werk ik bij de Wijkboerderij of de Boomkwekerij, maar de dinsdagavond is altijd voor voetbal. Soms help ik in het weekend op de boerderij van mijn ouders in Loozen. De afwisseling houdt het leuk. En dan heb je nog de teamactiviteiten, zoals het boardingtoernooi in Mariënberg, een wedstrijd tegen de politie of een avondje bowlen bij Zaal Mulder. Het hoogtepunt? Samen met het team bij HHC-Heracles kijken, dat was bijzonder."

Wat betekent het voor jou om jezelf te zijn?

"Mezelf zijn betekent voor mij vooral buiten zijn. Voetballen, lekker in de natuur werken, gezond blijven. Het maakt me gelukkig. Ik voel me op twee plekken thuis: zowel op de boerderij bij m'n ouders als in de stad. Thuiskomen op twee plekken. Allebei ben ik gewoon Janiek."

Hoe ga je om met beperkingen?

"Ik heb het syndroom van down, maar dat voel ik niet als een beperking. Of het nu op het veld is, op de boerderij of thuis – ik doe alles wat ik wil. Natuurlijk vergeet ik soms iets, zoals mijn pet als de zon schijnt, maar dat maakt niet uit,” zegt hij lachend.

Lotte vult aan: “In het team doet iedereen mee. De een ziet wat minder goed, de ander is wat trager, maar samen zijn we één team! Het woord beperking past eigenlijk helemaal niet. Niemand voelt zich beperkt, onze spelers voelen zich vrij.”

Wat wil je anderen meegeven?

"Geniet van de kleine dingen. En vooral: wees gewoon jezelf. Het maakt niet uit wat anderen denken of zeggen, je moet doen wat jij leuk vindt. Voor mij is dat voetballen, werken op de boerderij en gelukkig zijn met wie ik ben."

“Voetballen, buiten zijn, je hoofd leeg maken.”

Janieks verhaal laat zien dat het niet uitmaakt waar je vandaan komt. Het gaat erom waar je naartoe wilt en wat je wilt doen. En dat je altijd mag kiezen voor je passie.