Ik liet alles achter, maar nam mijn kracht mee.

Elvan (38) woont samen met haar man, zoon en dochter sinds anderhalf jaar in Nederland. Ze vluchtte uit Turkije vanwege politieke redenen. Alles moest ze achterlaten: haar familie, haar werk, haar studie.

Kun je vertellen hoe jullie in Nederland terechtkwamen?

"We zijn gevlucht uit Turkije. De eerste maand waren we steeds onderweg: Ter Apel, Assen, Heerhugowaard, weer Ter Apel. Pas in het AZC in Loozen kregen we rust. Eindelijk een vaste plek, al blijft de pijn van wat we hebben meegemaakt."

Wat liet je achter in Turkije?

"Alles. Mijn familie, mijn vrienden, mijn werk als docent Engels, mijn masteropleiding. Maar één ding heb ik meegenomen: mijn kracht. Lesgeven zit in mijn hart. En mijn droom is om hier opnieuw voor de klas te staan en mijn masteropleiding alsnog af te ronden."

Hoe bouw je nu een nieuw leven op?

“Stap voor stap. Mijn kinderen gaan naar school in Den Velde en Hardenberg. Ze spreken al goed Nederlands. En helpen mij daar ook bij. Thuis mixen we Turks, Engels en Nederlands door elkaar. Ik volg zelf taallessen bij Cornelis, onze NT2-docent. En sinds kort KNM (Kennis van de Nederlandse Maatschappij), dat helpt me enorm!”

Wat betekent vrijheid voor jou?

"Dat je je veilig voelt. Dat je jezelf kunt zijn. Voor mij is vrijheid niet vanzelfsprekend. In Nederland merk ik dat mensen er soms niet bij stilstaan, omdat ze nooit anders hebben gekend."

Cornelis werkt nu twee jaar als docent voor anderstalige volwassenen: “Mijn werk raakt me. Je hoort verhalen die je normaal alleen op het nieuws ziet. Maar nu ken ik de mensen, hun gezichten, hun pijn. Dat verandert je blik op vrijheid.”

Wat helpt je om je thuis te voelen?

"Het taalcafé in de bibliotheek van Gramsbergen helpt veel. Daar ontmoet ik mensen. In Loozen is het rustig, soms te rustig. Gelukkig hebben we fietsen en een auto van vrienden, zodat we eropuit kunnen. En we hebben goed contact met onze buurvrouw, Ria. Die - voor het oog - kleine dingen, dat maakt echt verschil."

Wat is jouw wens voor de toekomst?

"Mijn master afmaken en weer voor de klas staan. Mijn kracht opnieuw inzetten. En mijn kinderen zien opgroeien in vrijheid."

En als laatste, wat wil jij anderen meegeven over vrijheid?

“Wees vriendelijk! Soms is een simpele glimlach genoeg om iemands dag te maken. Je weet niet wat iemand heeft meegemaakt. Vrijheid is ook dat je elkaar op straat groet, ook al ken je elkaar niet. Vrijheid is menselijk zijn.”

Cornelis beaamt dat. “Ik heb vrijheid altijd als normaal gezien. Maar door mijn werk besef ik nu pas wat het écht betekent. Stel je eens voor dat jij moet vluchten, je land moet verlaten. Dan kijk je anders naar vrijheid!”

Ik ben erg dankbaar voor Nardie, Riky, Ineke en Milou van de bibliotheek in Gramsbergen. Hun steun, warmte en geduld betekenen veel voor mij!

"Vrijheid is niet alleen het hebben van rechten – het is elkaar zien."

Elvans verhaal is er één van kracht, doorzettingsvermogen en verbondenheid. Een herinnering dat echte vrijheid begint bij kleine, menselijke gebaren – en dat vriendelijkheid een wereld van verschil kan maken.