Ik hoef hem niet los te laten, ik neem hem mee.

Hetty (59) uit Hardenberg werkt als huishoudelijke hulp en is moeder. Ze leeft in fases, na een ingrijpend verlies. Haar zoon overleed door een ongeluk. Het zette haar wereld stil. Maar stukje bij beetje vindt ze zichzelf terug.

Wat gebeurde er op het moment dat je vrijheid verloor?

"Mijn zoon overleed. Alles viel stil. Alles wat ik was, alles wat ik dacht te zijn verdween. Mijn beeld van vrijheid? Dat was er niet meer. Op een schaal van 1 tot 10 was het een 0, misschien zelfs een -6. Ik wilde gewoon met hem mee. Zó ver ben ik geweest. Hij had mij moeder gemaakt, en dat werd me afgenomen. Je stelt je op een bepaald leven in, en dan is dat leven ineens weg."

Hoe zag jouw leven er daarna uit?

"Alsof het stopte. Ik kon niet verder kijken dan dat moment. Ik wilde niks meer. Maar op een dag begon ik heel voorzichtig weer te bewegen, letterlijk en figuurlijk. Ik voerde gesprekken met een psycholoog, sloot me aan bij een rouwgroep. En daar ontdekte ik: ik ben niet alleen. We deelden verhalen, luisterden naar elkaar. Dat hielp."

Wat gaf jou hoop?

"Dat ik hem niet hoefde te vergeten. Maar dat ik mocht leren om verder te leven mét hem. Niet vóór hem, niet zonder hem, maar mét hem. En dat alles er mag zijn: een verdrietige dag, een blij moment, een stap vooruit of weer even terug. Ik ben niet meer de Hetty van voor het ongeluk. Soms wilde ik terug naar toen, maar nu weet ik: ik mag ook verder."

Hoe ziet dat 'verder leven' eruit voor jou?

"Ik maak tijd voor mezelf. Om opnieuw te ontdekken wie ik ben, naast moeder. Ik wandel, ik schilder, ik maak keramiek. Daarin vind ik rust en dat voelt als vrijheid voor mij. Ik leef in fases: vijf stappen vooruit, drie terug. Eerst vond ik dat gek, maar nu weet ik dat het bij mij hoort. Dat hoort bij rouwen voor mij."

Wat was voor jou het keerpunt?

"Ik was met een vriendin in Limburg. Door corona kon de geplande wandeling niet doorgaan, maar we gingen toch. In een klein restaurantje werden we bediend door een jongen die me zó aan mijn zoon deed denken. Hij zette drie shotjes neer en zei: ‘Eén voor u, één voor u, en één voor mij. Proost op het leven.’ Op dat moment voelde ik: dit is een boodschap van boven. Alsof mijn zoon zei: ‘Mam, ga leven. Mijn zusjes hebben ook recht op hun moeder.’ Toen brak ik. En als ik nu terugkijk was dit het keerpunt voor mij."

Wat betekent vrijheid voor jou nu?

"Vrijheid is voelen wat ik voel. Niet moeten doorgaan zoals anderen dat verwachten. Ik doe het op mijn manier. En ik geniet nu zoveel meer van kleine dingen. Een croissantje eten zoals hij dat deed. Dansen op een feest met zijn energie in gedachten. Die onderonsjes met hem, dat is vrijheid voor mij."

Wat wil je anderen meegeven?

"Deel je verhaal. Er zijn mensen die willen luisteren. Lotgenoten, vrienden, onbekenden. Gooi het open. Want in het delen zit zoveel kracht. En weet: iedereen rouwt anders. Er is geen goed of fout."

"Ik doe het op mijn manier. Precies wat ik nodig heb. Dat is ook vrijheid."

Hetty’s verhaal is er één van liefde, verlies en langzaam weer opstaan. Vrijheid zit soms niet in grote dingen, maar in mogen zijn wie je bent – met alles wat daarbij hoort.